.
.
Als nomade wortelend in Friesland.
.
Als gewortelde nomade verbind ik me met het land en de mensen en weef verhalenpaden. De songlines roepen mij met hun lied.
Vijftien jaar woonde en werkte ik in een eeuwenoude catacombe aan een Utrechtse gracht. Eerst samen met mijn man, later alleen. We hadden een rondvaartbedrijfje met antieke schuiten. Mijn man stierf. Ik heb het voortgezet. Jarenlang voer ik dezelfde route en vertelde verhalen over de geschiedenis van vroeger en nu.
Uit respect voor hem, werkte ik jarenlang aan een historische werkplaats om alles wat hij had verzameld een plek te geven. In de loop der tijd merkte ik dat ik het vooral had deed om zijn dood te verwerken en nergens anders om. Ik leerde er veel van. Toen ik er klaar mee was brak ik een groot deel weer af.
Ik maakte de kelder leeg en licht en liet daarin de robuuste schoonheid zien van het eeuwenoude bouwwerk. Ik gaf een jaar lang maandelijks feesten met soep en vuur. Het werd populair onder jonge muzikanten en er kwamen veel mensen op af. Het gaf de kelder een compleet nieuwe sfeer. Maar voor mij was het een afscheid, ik wilde geen muziekcafé beginnen. Ik was klaar. De bodem was voor mij niet vruchtbaar meer. Ik was heel moe. Ik stopte de feesten en verkocht mijn huis. Er kwam een bord in de tuin en een half uur later was het verkocht.
Ik belandde in Brabant, op minicamping de Ontginner. In mij ontsprong een levendige bron, vol scheppingskracht., die niet meer ophield. Ik deed twee jaaropleidingen permacultuur en maakte de camping kleurrijk en levendig door het aan planten van kruiden, struiken en bomen. Maar ik wist dat ik hier niet zou blijven. Alles ging zijn gangetje, tot op die ene dag.
De komst van een aanstekelijke creatieveling bracht beweging. Hij kwam langs op de bakfiets. We hadden een levendige avond vol muziek en poëzie, en toen hij ging slapen bouwde hij een huif over zijn kar. Dat zette mij aan het denken. Waarom zou ik niet een kleinere wagen bouwen, veel kleiner nog dan die waar ik nu in woonde. Koel in de zomer, warm in de winter. Een cocon. Ik zou coconbewoner worden. Ik gebruik weinig energie, maar het kan nóg minder. En wat ik niet aan energie gebruik, hoef ik ook niet bij elkaar te sprokkelen. Wat ik wél doe, kan ik steeds meer aandacht geven. Hoe bouw ik iets wat klein en toch comfortabel is en mooi en fijn om te zijn? Ik pakte een dik boek van de plank. Dat lag daar al een tijdje. Een leeg boek was het. Ik kocht het om reistekeningen in te maken. Het moment van aanvang was gekomen. Het boek werd gevuld met bouwtekeningen. Ambachtelijkheid en eenvoud bleek heel dichtbij te zijn. Het was er, hier in Brabant en het zat in mijn eigen vingers, in mijn eigen verbeeldingskracht. Ik bouwde mijn eigen huis.
Het is klaar en ik woon er. Het is een fijn huisje op wielen en ik zie het als mijn meesterstuk. Ik heb alles kunnen gebruiken wat ik heb geleerd. Het is nog mooier geworden dan ik had durven denken. Ik noem het soms een Wandelhuis. Meestal is het een wooncocon, en staat het huis stil.
Ik ben ik 2018 in Friesland uitgenodigd als artist in residence en ik ben niet van plan om weer weg te gaan. Na de sprong is landen voor mij het allerbelangrijkst. De aarde heeft gewortelde mensen nodig, die eenvoudig kunnen leven. Ik breng dat in praktijk.
Ik begon met bomen planten. Ik ben eigenlijk een soort wandelende boom. Ik werk vanuit rust. Ik ben nu in Friesland en hier blijf ik. Ik houd van het land en de mensen. Ik verblijf op een plek, waar ik met mijn wortels de bodem aftast en met mijn takken de lucht verken. Ik haal mijn inspiratie uit de stilte. Het is ook vanuit die rust dat ik graag mensen ontmoet. Ik plant en ik zaai. Als ik me geroepen voel om te gaan, dan ga ik. Niet eerder. Dan schud ik de mierennesten uit mijn dissel en plaats ik de ijzeren trekhond voor mijn huis en volg de paden van mijn nieuwe thuisland. Ik heb stroom uit zonnepanelen voor mijn huishouden, en ook om de electromotor te laden. Mijn huis is een huis van communicatie en verbinding. Mijn bagagewagen is mijn werkplaats. Ik werk aan verhalenpaden.
In traagheid maak ik de bodem los en verbind. Ik verheug me in de lente, om mijn huis weer te laten glimmen en met mensen in gesprek te komen. Voor mij is dit de basis van het nomadisch leven. Ik maak mijn eigen songlines, verhalenpaden, die ontstaan door te gaan.
De wereld is in verandering. Een nieuwe tijd breekt aan. Maar die tijd kan niet geboren worden zonder afscheid te nemen van het oude. Er is licht en er is schaduw. Alles is een spel. En al spelend scheppen wij.
.
.
Ik ben geboren in 1965 in Emmeloord. In mijn twintiger jaren begon ik met het maken van gedetailleerde pentekeningen. Een heel aantal is verkocht aan het Utrechtse Stadsarchief, andere hangen bij advocaten aan de wand ter ere van hun jubileum.
De tekening hieronder is de plek waar ik lange tijd woonde. Aan de gracht liggen de zogenaamde “Werfkelders.” Vroeger gebruikt om van af het water de lading naar binnen te trekken en op te slaan. Nu in gebruik als werkplaats, restaurant, maar ook steeds populairder als woonhuis. De tekening is van mij. Oude gebouwen, gemaakt door ambachtelijke en bezielde handen, en dan te zien hoe het langzaam teruggenomen wordt door de natuur, dat heeft me altijd gefascineerd.
.
1998 Oudegracht, Utrecht. Achter de boogbruggen, daar woonde ik aan de werf, langs het water, onder paardkastanjes en platanen. Deze tekening staat ook in het boek. (Verkleind)
Ik deed in 1995 een jaar schrijversvakschool, maar besloot dat tekenen op dat moment belangrijker voor me was en ik zou pas gaan schrijven wanneer ik ouder was en meer te vertellen had.. Dertig jaar schreef ik voornamelijk in dagboeken. Sinds 2012 schrijf ik elke week voor publiek in dit blog. Op 1 november kwam mijn eerste echte boek uit: “Langs kantelende wegen.” (Bestellen? Zie gegevens in de zijlijn van het blog.)
Ik tekende een periode in opdracht. Het waren mooie huizen van rijke mensen. Mijn stijl was toen met een technische perfectie en tegelijkertijd sfeervol en gedetailleerd. Dat was ik op een gegeven moment zat. Pas de laatste tijd komt het precieze lijnwerk af en toe terug.
Met hetzelfde geduld en dezelfde strakke hand kon ik later het ontwerp van mijn huisje bedenken en op exacte schaal uittekenen. Daar deed ik een jaar over.
Voor het bouwen van mijn huisje was ook gedegen kennis nodig van houtbewerking en constructies. Mijn basis ligt in het jaar meubelmaken en scheepstimmeren dat ik heb gedaan. Onder andere werkte ik aan een zeventiende eeuws schip in Utrecht. Daarna heb ik nog veel timmerprojecten gehad. Ik woonde bovendien in een buurt met veel houtbewerkers en mijn man was onder andere houtdraaier.
Gevoel en aandacht voor de natuur zit me in het bloed en is door mijn moeder doorgegeven. Tuinieren en werken aan een gezonde bodem is voor mij een tweede natuur. Twee keer deed ik de opleiding voor permacultuur. Het meeste leer ik door eerst te kijken. Ik ben grondig en nieuwsgierig.
Er zijn nog veel meer dingen te vertellen. De drie jaar dat ik voor docent drama studeerde, en later bezig was als verhalenverteller. Ook voor mijn gasten vertelde ik verhalen op de boot. Voor mij is het mooiste om al die vaardigheden te verbinden in het verhaal wat ik wil vertellen. Wil je meer weten, dan kun je me ook vinden op LinkIn of facebook. Ik ben tevens te bereiken via mail: tt.alowieke@gmail.com
.
Ha Alowieke, mooi zoals je schrijft. Moedig wat je doet. Benieuwd waar je een plek vindt. Altijd spannend, heb enige ervaring: zelf heb ik een half jaar midden in en bos in een yurt gewoond, totdat de gemeente mij met een dwangsom uit mijn tent lokte :–). Nu woon ik in een houten huisje in Friesland, en vorige week kreeg ik ineens een stukje paradijs in mijn schoot geworpen, verstopt stukje waar ik zomaar mijn yurt mag zetten. Een pipowagen om mee te trekken staat ook nog op mijn ‘lijstje’. Succes daar! Rob
Nou dat is ook vast een heel verhaal wat jij hebt beleefd! Als ik later op pad ga met mijn wagen dan rijd je maar eens een stukkie met me op. Met of zonder eigen pipowagen. Maar dat kan nog best een poosje duren hoor.
Wat rondstruinend, kom ik jou hier tegen, geboeid lees ik, nog lang niet alles, een eerste indruk en die voelt wel erg goed en bijzonder. Dank je wel!
Jij ook, Dank je!
Hoi Alowieke,
Het internet brengt me behalve moeite met focussen op wat ik nou écht zoek, ook op hele mooie plekjes waar ik maar al te graag heen verdwaal. Hier bijvoorbeeld!
Ik ben heel benieuwd geworden naar je plekje, rustig aan zoekend naar de mijne 🙂
Welkom!! Je kan hier altijd een tentje op zetten en een paar dagen zijn. Leuk als je komt.
Hoi Alowieke,
Wat leuk je plekje, paradijs terug, graag kom ik eens langs en inspiratie delen, ik heb nu het beheer van een prachtige tuin met tuinhuisje, en ook aan het drogen, spruiten, kweken, op weg naar zelfvoorzienend, en voedseldelend voor iedereen.
Dank voor je inspiratie!! Gaia
🙂
Met veel plezier las ik jouw verhaal in Genoeg. Snel (op mijn eigen tempo) heb ik je blog opgezocht. Wooooh!!!
Wat ontzettend mooi dat jij zo kunt leven!
Ooit hoop ik ook deze stap te durven zetten.
Keep up the good work!
Groetjes,
Rianca
Ooit doe je het. Vast. Dank je voor je compliment en bemoediging, ik ga door!
Hoi Alowieke, wat een mooie droom die je vast gaat waarmaken. Mag ik eens bij je op bezoek komen om van gedachten te wisselen?
Van harte welkom! Lijkt me leuk. Adres te vinden op website van minicamping de Ontginner. Mijn tel nummer geef ik je per mail. Tot ziens dan!
Wat leuk om over je te lezen Allowieke! Ik wil ook in een “Tiny House” gaan wonen, maar jij doet dat al 3 jaar, super! 🙂
Ja ik had je al eens gezien en opgezocht. Ik wens je veel succes!
Dankjewel! Jij ook met de bouw van je nieuwe wagen! 🙂
Goede morgen Alowieke,
Wat ben jij geweldig creatief en ondernemend! Kwam zomaar op jouw site terecht en las met plezier en bewondering jouw wederwaardigheden. Als je naar Roemenië gaat, kom me dan eens opzoeken in Hongarije, je bent van harte welkom. Ik zou graag eens met jou van gedacht en wisselen! Ben nu nog in NL maar vertrek eind deze maand naar Hu om e.e.a. uit te zoeken om daar planten te gaan verbouwen en er olie uit te persen etc. te veel om zo hier neer te pennen. Veel succes en wie weet tot horens en/of ziens!
Gedachten wisselen lijkt me leuk. Kom maar eens langs op de camping, Oirschotsedijk 4 Haghorst
Alowieke
Heel erg veel succes met al je prachtigheid , in schoonheid je dromen waarmaken en je hart volgen! Respect 🙂
En wat een hele mooie foto!
Liefs en hartelijks Tanja
Dank je!
Alowieke ik vind het fijn om over je te lezen. Ik heb ook allerlei droom-ideeën. Soms maak ik er zelfs tekeningen met beschrijvingen van. Er zijn erbij waarvan ik weet dat het bij dromen blijft, maar er zijn er ook die misschien werkelijkheid worden. Ik ben bezig, in een richting die nu nog allerlei kanten op kan gaan, afhankelijk van wat er verder in mijn leven gebeurt.
Wegen lopen soms dood, zoals jij ook ervaren hebt. Maar dat geeft toch weer nieuwe perspectieven.
Fijn dat je graag mijn verhalen leest! Ik hoop dat één van je dromen voeten in aarde vind, het is erg bevredigend om aan te werken, dat geldt vast voor iedereen. Ik heb veel achter me moeten laten om het te doen. Maar een dode weg is het niet voor mij. Er groeit nog van alles door, uit de voetstappen die ik er ooit heb gezet. Dat is ook fijn. Veel plezier en moed gewenst!
Hoi Alowieke.
ik heb een paar van je verhalen gelezen vond het heel mooi geschreven……..
Fijn! Dank je!
Hoi Alowieke,
Ik lees net over jou een stukje op Facebook, Het kan wel, hoe je kleiner bent gaan wonen. Ik heb je blog gevonden en kan niet meet stoppen met lezen. Wat schrijf jij mooi! Jij laat mij me weer voelen en naar de wereld kijken als toen ik kind was. Het is een beetje thuis komen met jou. Dank je wel. Ik vraag me af hoe je dit allemaal kan doen zonder betaalde baan, je leeft een droom.een beetje ook mijn droom Dit zou ik ergens ook willen…minder spullen..vrijheid..verbonden met de natuur. Ik blijf je volgen..Wie weet… Dank je voor je mooie verhalen!
Hoi Marjolein, bedankt voor je mooie compliment, fijn! Hoe ik dit kan doen? Ooit woonde ik met mijn lief in een huis, uit de erfenis van zijn moeder. Wij hielden veel van elkaar, maar hij stierf. Daarna heb ik ons rondvaartbedrijf voorgezet en veel opgeruimd. Na 10 jaar was dat echt helemaal klaar en ik kon niet anders dan gaan en alles achterlaten. Ik verkocht mijn huis en daarvan leef ik nu en investeer in de toekomst. Het bouwen van de nieuwe wagen en het oppakken van de kunsten zie ik tegelijkertijd als een toekomstige bron van levensonderhoud.
Ik denk dat het begint met opruimen en doorbreken van oude gewoontes. Op een gegeven moment merk je dat je jezelf vrij hebt gemaakt en wat er dan gebeurt weet niemand. Ik wens jou ook het beste toe! Geen enkele weg is hetzelfde, gelukkig maar.
Hallo Alowieke,
Wat een prachtig zelfportret (bloot in een boom).
Noor
Dank je! 🙂
geachte alowieke . ik ben voorzitter van de republikeinse politieke partij , ik ben de partij aan het herinrichten tot een politieke permacultuur wij zijnop zoek naar lijsttrekkers voor de europese verkiezingen en gemeenteraadverkiezingen,waterschap. wij willen een vriendelijke partij waar je jaren van kan genieten,iedereen die deze bericht leest is geschikt. ja alowieke wij hopen op jouw voorzitter Delano Felter – 0619145717 of mail republieknederland@live.com. wij zitten krap bij kas en moeten de inschrijfgeld nog opbrengen
Dank voor de mededeling.
Hoi Alowieke,
Wat een mooie creatie!
Ik kom je bouwwerk graag in het echt bewonderen. En zien hoe le alles hebt gedaan.
Mag en kan ik een keer langskomen? Heb je voorkeursdagen?
Groeten,
Marieke
Ja, je mag best eens langskomen. Het liefst op dinsdagmiddag. Maar je kan natuurlijk ook een weekendje op de camping komen staan. Het is hier lekker rustig. Alleen nog even wachten tot de nachten wat warmer worden. Ik hoor het graag per mail, tt.alowieke@gmail.com
Dan spreken we wat af en krijg je ook mijn telefoonnummer.
Tot dan!
http://deontginner.denbobbel.nl/
Beste Alowieke,
Ik denk dat ik het verhaal vooral mooi vind omdat het echt is. En omdat je je droom (al wist je misschien niet dat het je droom was) volgt. Maar in ieder geval doet wat je hart je in geeft. Wij hebben (net als jij ontdekt) dat je dan mensen en dingen tegenkomt die in lijn liggen met deze droom. Ik zou het leuk vinden om je verhaal te volgen. Lieve Groet Rob
Dag Rob, ik ben blij dat mijn verhalen je raken en dat je er graag meer van leest.
Het volgen van je droom, daar praten steeds meer mensen over. Ik vraag me dan af, is dat niet een heel rekbaar begrip? Het leven is een kronkelpad. Je kan iets dromen en stappen zetten om er te komen. Dat is spannend. Wat gaat er gebeuren?? Wat er volgt kan totaal anders zijn dan je wat voor ogen had. Een droom kan een uiterlijke vorm zijn, het is dan als het vervoermiddel om ergens te komen. Het kan gebeuren dat je heel ergens anders uit komt en toch precies waar je wilde zijn.
Zo droomde ik ervan om naar Roemenië te gaan. Vooral omdat ik erg verlangde naar eenvoudige ambachtelijkheid, die ik daar meende te vinden. In praktijk bleek mijn wens veel beter te realiseren als ik vlak om de hoek bleef. Met de kennis die ik me in al die jaren eigen heb gemaakt, begon ik met het ontwerpen en bouwen van mijn eigen mobiele huisje. Gewoon, op een stille camping in Brabant. En niet om ergens te komen. Ik bouw om het bouwen en ik geef me eraan over met volle concentratie.
Ik denk dat ik niet de enige ben, die aanvankelijk ver zoekt, wat ook dichtbij te vinden is. Niet dat het uitmaakt. Ik vond ook mijn korte uitstap naar Roemenië en het leren van de taal reuze interessant, het hield me scherp in mijn wachttijd. Alles is ergens goed voor.
Ik weet nog niet welke vorm mijn wensen aannemen als het bouwen klaar is. Ik heb verschillende behoeftes en weet nog niet wat er daadwerkelijk uit gaat rollen.
Hallo Alowieke,
Wat een prachtverhaal, heerlijk!
Ik ben zelf (met echtgenoot) begonnen op een ouwe schuit. Fantastische tijd was dat, hele fijne herinneringen.
Dat gevoel van vrijheid en dicht bij de natuur te staan.
Dat het officieel verboden was om daar te wonen deerde ons niet, maakte het misschien wel extra leuk, dat vrijbuitergevoel en elkaar bellen en duiken als de waterpolitie in aantocht was.. hahahaha.
We vielen onder de zigeunerwetgeving, jij ook. Was ook geinig, moest je volgens de regels het melden als je logees had en je mocht maar zoveel schapen. 🙂
Geniet van je woonwagenleven!
Dank je! Wat leuk dat je het gevoel kent!
Prachtverhaal !
Dank je!
Hoi,is er toch iemand die naar Roemenie wil verhuizen? Dan hebben we misschien iets voor jullie: een typische dorpshoeve in het herdersdorp Alamor in de prov Sibiu,Transylvania. Contacteer ons voor meer info en details.SUCCES
Mooie provincie Sibiu, tegen de Karpaten aan. En ze praten er echt Roemeens, geen Hongaars (de moeilijkste taal die er zo ongeveer is). Ik was daar ook. Dank voor je mededeling, ik hoop dat er iemand reageert.
Lieve mooie Alowieke
Mocht er nog verlangen zijn naar Brabant
Enhet bouwen van een natuurtempel
Nog steeds een wens…
Laat dan iets van je horen
Maart 2019 bouwen wel een natuurtempel
In Schijndel
Lieve groet
Asha
Fan ‘e moarn wie ik op wei nei Hearrenfean om by minsken te nifeljen. Ik kaam dizze frou tsjin mei har wenwein op it Sybrenspaad. In izeren lûkbealich der foar. Elektrys en rinnende, sy wie op wei net SwarteHoanne (Zwarte Haan). Hiel apart en bjusterbaarlik moai. No lês ik har bloch, tige nijsgjirrich, mei machtich moaie ferhalen. In soad sukses en in protte wille.
Ien wein
Mei har fjouweren
Rinnende fuort
Elektrys selsfersjinnend
Seft lûd motor en bannen
Fluitsjend en tinkend
Ferwurkje yn it boek
Noflik ûnderweis by de seedyk
De sinne giet mei
De wyn yn ‘e rêch
Dêr giet sy hinne.
–
Deze mooie morgen was ik op weg naar Heerenveen om te klussen. Ik kwam een woonwagen tegen met een aardige, mooie vrouw. Met een elektrische trekker en ze liep erbij. Zij was op weg naar Zwarte Haan. Wat apart en mooi en eigenhandig gebouwd. Een plaatje, dus heb ik er een paar foto’s van gemaakt. Heel veel succes en veel plezier in Friesland.
Prachtige Friese woorden! Dank je!
Alowieke, ik heb je blog ontdekt via De Correspondent. Ik word er blij van en het inspireert me.
Dank je daarvoor.
Thea
Hallo Allowieke,
Een aantal maanden geleden ontdekte ik jou en jouw site! Super gaaf en inspirerend!
Gisteren zag ik een voorstukje van Dennis en de vrije geesten, waar jij ook zichtbaar was. Toen ik je vanmorgen google-de ontdekte ik dat ik al eerder ont-moet had…
Jouw verhaal raakt me aan…
“Te gek” en er zoveel meer wegen/manieren om te LEVEN! Heerlijk vrij zoals jij leeft. Een cadeau & Geschenk!
Ik reis met je mee en “volg” jou…
Kom je ook naar Limburg?
Harte-groet, Lieke
Limburg! Dat is nog heel ver weg! Ik vind het een prachtig land waar ik nog bijna niet ben geweest. Ik ben er heel benieuwd naar. Maar ook naar de Achterhoek ben ik benieuwd en eigenlijk wilde ik eerst nog naar de stad terug waar mijn wortels liggen, Utrecht. Dat is zoooooveel, ik weet niet of dat allemaal gaat lukken met dit tempo. Misschien als ik gewoon ga lopen zonder Wandelhuis mee te nemen. Dat gaat een stuk sneller! Wie weet tot ziens,
Hartelijke groet
Hallo Alowieke,
Hahaha…:-) Wat een opmerking van mij! Zojuist zie ik dat jouw Wandelhuis 6 km per uur rijdt
Jaa, dan is Limburg nog heel ver weg…Je vervolgt jouw eigen weg en wat het jou brengt…
Op unieke plekjes!!! Jouw verhaal van gisteren is ook weer uniek en een cadeautje!
Alowieke, ik reis met je mee en “volg” jou…
Harte-groet, Angelique
Niet eens zes
Dat is de maximale snelheid die gebruik ik zelden.
Twee en een halve km per uur.
Bovendien kan ik er niet omheen overal te worden aangesproken.
Dus gewoon lopen gaat vele malen sneller dan met Wandelhuis.
Maar het is ook geen reiswagen
Het is het rijdende verhalenhuis.
Ik reis om te schrijven en nu is dat een boek.
Niet om ergens aan te komen.
Leuk dat je enthousiast bent!
Lieve Alowieke!
Zag je pas in vrije geesten!
Je leeft mijn droom!
Ik zou het zo graag willen maar heb werkelijk geen idee waar ik zou moeten beginnen!
Volledig afgekeurd en weinig geld! Getrouwd en 9 honden die alles voor mij zijn!
De onrust in mij…..altijd! Altijd drang hebben om weg te gaan! Met mijn honden…..afzonderen……rust…..
Wat moet het heerlijk zijn om dat te kunnen met je huisje! Ik heb geen rijbewijs!
Zit vast in regeltjes. Niks mag volgens de wet!
Klein en sober wil ik leven. In de natuur…….onderweg zijn. Samen met mijn honden!
Waar moet ik beginnen?
Waar mag ik wonen in een caravan of pipowagen?
Mocht je ooit hier in de buurt terecht komen…….laat het me weten!
Liefs Agnes
Mooi dat je je droom herkent. Toch, Ik zou je aanraden om het leven zo eenvoudig mogelijk te maken en je te concentreren op wat je om je heen hebt verzameld. Dat is eenvoud in de puurste zin. Teveel verlangen buiten je bestaande situatie maakt het alleen maar ingewikkeld. Als je oprecht bent in je verlangen naar verandering, dan komt die wel als de tijd rijp is. Het is toch altijd geduld hebben. En waarschijnlijk gaat het heel anders dan je dacht. Ik ben ook helemaal geen zigeuner, al zien mensen in mij een reizende vrijbuiter. Onderweg zijn is een manier om nieuwe mogelijkheden los te maken, voor mezelf en de ander. Ik heb hier jarenlang naartoe gewerkt en waar het toe leidt weet ik niet. Ik ga gewoon door met schrijven en tekenen en met mezelf zijn. Te Zijn op de plek waar je bent! Dat is voor mij eenvoudig leven. Niets meer en niets minder.
.
hey Alowieke, ik ben erg geïnspireerd door je verhaal en jou als mens… ben zelf mogelijkheden aan het doornemen om mijn woonsituatie/leven anders in te delen.
Ik woon dicht bij Haghorst, zou het leuk vinden je eens te ontmoeten en van je ervaringen/tips te leren.
Zelf uit ik mijn artistieke kant in de vorm van muziek, ruilen? een tekening van mij, een liedje voor/over jou!
Liefs, Ronald
Wat leuk! Tja ontmoeten zit er voorlopig niet in. Ik reis eigenlijk nooit meer af naar Brabant en nu al helemaal niet met de Coronatoestand.
Uitwisselingen heb ik ook even stop gezet om me volledig te focussen op mijn boek.
Maar wellicht later eens?
Wanneer het je uitkomt, ik hoor graag van je. veel succes met je boek!
Hallo Alowieke, ik volg je al een tijdje en ik wilde toch even gezegd hebben dat ik jou en de manier waarop jij het leven leeft enorm bewonder. Ik hoor graag je verhalen en geniet enorm van je filmpjes, keer op keer! Je bent een bijzondere vrouw!
Ik ben al enkele jaren bezig met wat zo leuk “ontspullen” wordt genoemd. Ik moet je zeggen dat het vooral de emotionele associaties zijn met voorwerpen, die het me soms lastig maken om daadwerkelijk afstand te doen van zo’n voorwerp. Geeft niks, ik doe het op mijn tempo. Maar uiteindelijk zal ik hopelijk op een dag zover zijn dat ik de ballast los en achter me kan laten, om vervolgens richting het avontuur te gaan. Misschien komt het, misschien ook niet. Dat is hoe het leven gaat.
Wens jou nog heel veel inspiratie en mooie ontmoetingen toe,
Liefs!
Dank je! Ik ben blij dat het je inspireert!
En dat die emotionele zaken het moeilijkst zijn, dat snap ik goed.
Ik ken een verhaal van mensen die veel verloren door een brand. Uiteindelijk voelden ze zich opgelucht. Het had knopen doorgehakt die ze zelf niet konden nemen.
Ik vond je via het youtube filmpje van Koen brouwer. Heel mooi en inspirerend vond ik het..dank dat we binnen mochten kijken .warme groet
Graag gedaan! 🙂
Tjeemig, ik zit altijd alleen en als ik hier kijk lijkt het alsof heel Nederland uit leuke mensen bestaat.
Nou, Alowieke, je brengt wat te weeg.
Dat harde matras, ikzelf lig op een dikke (zware) futon, met daaronder een lek rubber luchtbed, dat ik gevuld heb met piepschuim balletjes. Altijd droog, altijd warm.
Tjeemig, mooie foto, mooie tekeningen, mooie kar, lekker onbeschaamd, mooie geschiedenis van Utrecht en zo. Leuk hoor.
Hoi Alowieke, je kent Leo, die woont sinds een jaar helaas niet meer op zijn boot. Ik lees dat je aan een 17e-eeuws schip werkte. Ken je ook Dylan?
Leo uit UTrecht? Ja!
Ik werkte aan het Statenjacht in het allereerste jaar, Dylan ken ik wel, dat was toen een jochie van zes jaar en zijn ouders hadden een atelier in een werfkelder verderop. Maar of dat dezelfde is weet ik niet.
Hoi Alowieke,
Iedereen wil zoals jij zijn, maar haast niemand doet het. Mooi!
Ja.
Stel je eens voor dat iedereen zou doen wat hij of zij echt wil, rekening houdend met anderen. Hoe zou de wereld er dan uit zien?
Hallo Alowieke, jouw woorden van 25 sept: “Stel je eens voor dat iedereen zou doen wat hij of zij echt wil, rekening houdend met anderen. Hoe zou de wereld er dan uit zien?” die zijn uit mijn hart gegrepen. Precies dat zie ik als onze nabije toekomst, op een manier die zowel verrassend als vervullend van een lang gedragen wens zal zijn.
We bouwen eraan, stukje bij beetje, wie meedoet is welkom en wie niet meedoet ook 😊 Het is te aanstekelijk om naast je neer te leggen volgens mij. En zeker in dit vreemde jaar 2020 zitten velen op de rand van de stoel om een
nieuwe dageraad te verwelkomen, samen met het terugkerend licht op 21 december 2020. Wat een dag om te vieren.
💎❄🧙♂️🧙♀️🙏💗💜🤗🧚♀️⚜🎁🎨🪔🎆
Ja!
Werk aan de winkel. Creatief de verbindingen herstellen. En meer. Er is ook nog veel afscheid te nemen van oude zaken. En dat is misschien wel een van mijn belangrijkste taken in dit leven. Anderen daarbij te helpen.
Hallo Alowieke,
Wat een mooi levenspad bewandel jij! Met be-en verwondering heb ik naar de bouw van je mobiele cocon gekeken. Aanstekelijke levensvreugde en blijheid heb je en zoveel lef om je eigen leven in te kleuren en te leven. Inspirerend. Dank je wel!
Dank je Paul! Dat is een mooi hart onder de riem. Blij en opgeruimd verder!
Dit is geen verhaal over een woonwagentje, maar over moed. De moed om in overgave aan het bestaan te leven. Waar dat je ook brengt….
Toch betekent diezelfde oveegave dat ik mezelf kan geven aan mijn nieuwe taak en thuisland. Na de sprong gaat het vooral om zelfbeheersing.
Het gaat mij vooral om het landen
Ik reis alleen als het nodig is. Ik denk dat de aarde gewortelde mensen nodig heeft, die in eenvoud kunnen leven. Daarom woon ik in mijn wooncocon.