De wand gaat dicht!
Is het niet
net een schip?
.
Schoonheid gaat vervelen als het steeds hetzelfde blijft. Zo is het ook met de woonwagen die ik bouw. Het is bijzonder zoals hij er nu uitziet zonder wanden, zo ruim en open en licht. Ik kijk ernaar, en weer en weer. . .Het is als het binnenwerk van een Steinway-vleugel, zo geniet ik van het lijnenspel, het ritme van spanten, blokjes en composietstukken, het resultaat van twee jaar werk. De lijnen zijn precies dezelfde als die ik ooit tekende, in mijn ontwerpboek. En nu is het er echt!
Maar hoe mooi het open skelet ook is… laat het moment maar komen: Dicht die wand! Op een muziekinstrument wordt gespeeld, in een huis wordt geleefd. Dat is toch de bedoeling van iets bouwen. En een glazen woonwagen is net zo min een optie als een glazen piano.
Ik kijk de hele wagen nog eens extra na op stevigheid en zie nog vier spanten waar wat aan moet gebeuren. Op de werkbank liggen de ronde stokken, twaalf millimeter dik. Ik zaag er houten pennen af, precies de maat die ik nodig heb.
Ik pak de pot lijm en een grote splinter die op de ongeschilderde, halfvoltooide vensterbank ligt. Met het houtje smeer ik de lijm tussen de ribbeltjes die in de pen zijn gemaakt. Er valt een druppel lijm op mijn vinger. Ik veeg het af aan mijn werkbroek. Ik pak de klopper van de grond en sla één voor één de deuvels op hun plek. Als ze er in zitten kijk ik nog eens rond. Zou dit echt het allerlaatste zijn?
Ja, alles is er klaar voor. Het is raar, dat het nu eindelijk zover is, na al die maanden werk. Het dichttimmeren is een peuleschilletje, na al zoveel voorbereidingen. Het is net iets meer werk dan het inpakken van een surprise met sinterklaas. De planken liggen klaar in de grondverf. Samen met Dick schroef ik de eerste latten op hun plek.
De volgende dag is de hele camping stil en verlaten. Dick is weg en verder is er niemand. Alleen de kippen scharrelen om mijn voeten en vlinders fladderen rond de bloeiende dropplant en de majoraan. Ik ben alleen en toch ook niet. Alles om mij heen draagt bij aan een kunstig eindresultaat. Ik pak het zakje met vierhonderd zelfgezaagde deuvels. Vandaag ga ik weer keihard timmeren, lekker.
Hoera!
Met dank aan het universum.
.
Ik maakte een mooi totaalbeeld van de bouw, met uitleg erbij.
.
.
.
.
.
Alowieke 
Zoveel werk maak ik niet van de sinterklaassurprises, hoor.
LikeLike
O nee? Tja, dat zou ook wel een heel bijzondere Grap zijn als je dat deed!
LikeLike
Het wordt inderdaad een prachtwagen, Alowieke, superleuk om ze mee te kunnen kijken! Wordt het geen zwakke plek waar de bak naar buiten gaat? Daar heb je vast extra verbindingen aangebracht, maar ben toch benieuwd hoe…
LikeLike
Leuk dat je het vraagt, Marjon!
1 De spanten zelf zijn geschroefd, gedeuveld en gelijmd. Het binnenste van de bocht is een knie van hardhout uit één stuk. Zit zoals het zit en kan geen kant meer op kiepen.
2 Het bed vormt achterin een dwars stuk, dat de wagen op dat deel tot één geheel maakt.
3 Voorin komen de twee vensterbanken, ze vormen een driehoeksconstruktie, die net zo muurvast wordt gedeuveld als de rest. Driehoek- en boogverbindingen zijn erg sterk.
4 De planken huid van de wagen maakt het geheel verder af. Ik zorg dat de huid goed aansluit en maak de planken vast met gelijmde deuvels, dat is meer werk, maar sterker en duurzamer dan schroeven.
Zie je het voor je?
LikeLike
Ja, nou, lijkt me echt supersterk! Sowieso door 1. maar extra (driedubbel) door die andere verbindingen erbij!
Hoe weet je dit allemaal? Heb je voor timmervrouw geleerd ooit of meer door ervaring?
LikeLike
Heb een jaar geleerd voor scheepstimmervrouw met les aan de gildevaart. Ik werkte mee aan een zeventiende eeuws schip in Utrecht, “Het Statenjacht”. Daarna veel aan onze eigen boten gewerkt en een stuk of wat huizen en kamers ingetimmerd. Ben sinds mijn dertigste niet meer opgehouden met klussen. Ik heb al het oude weggedaan, heel veel was het! En de kennis die overbleef kon ik samenballen in dit ene kleine project, dat voor mij nu alles omvat. Dit is eigenlijk wat je noemt “Mijn meersterstuk”, waarin ik uiteindelijk wat ik geleerd heb een plek kan geven.
Omdat het klein is heb ik nu ook tijd voor mijn andere interesses en talenten. Dat vind ik zo fijn!
LikeLike
Wauw, inderdaad allemaal herkenbaar als ik naar je woonwagen kijk. Heb er als leek niet zo heel veel verstand van, maar ik vind het meesterlijk gebouwd en lekker ‘op z’n ouderwets’ met goede degelijke verbindingen. Mocht je ooit willen of mocht het ooit nodig zijn, dan is het volgens mij ook goed om te bouwen van voertuig naar vaartuig 🙂
Ja, inderdaad, het is fijn sowieso tijd te hebben voor andere aspecten van het leven en je andere talenten!
LikeLike
Bedankt voor je levendige interesse!
LikeLike