Soms is het alsof ik iets voor de eerste keer echt zie. Op een dag pak ik voor de zoveel duizendste keer een filterzakje voor de koffie. Ze liggen op het bovenste plankje, boven het aanrecht. Ik zie nog net drie bruine puntjes tussen twee glazen potten uitsteken, waar mijn voorraden in zitten. Drie nog maar. Dat is niet veel. Ik wil een pen uit de kast halen om het erbij te schrijven op het lijstje bij de kalender. Maar ik doe het niet. Ik kijk nog eens naar de drie papiertjes op mijn plank. Waarom heb ik die dingen eigenlijk nodig. Waarom gebruik ik ze eigenlijk al zoveel jaren. Er zijn vast zat andere manieren om koffie te zetten.
Ik kan perculatorkoffie zetten. Of Turkse koffie. Dan heb ik geen filterzakjes nodig. Maar juist de vetten die in de koffiebonen zitten zijn niet gezond. Gefilterde koffie is daarentegen helemaal niet verkeerd. Prima voor oude mensen om de dag mee te beginnen, las ik op de wetenschapspagina van een NRC. Nou ben ik nog lang niet oud, maar dit kopje koffie in de ochtend, daar word ik wel blij van.
Ik pak geen filterzakje, beslis ik. Ik doe het anders. Ik heb nog een lekker zacht lapje, van wat ooit een dik flanellen laken is geweest. Het is nog helemaal wit, als ik het erin leg. Nu de koffie malen. Ik doe de bonen in mijn oude elektrische molen, uit de jaren vijftig. Met mijn handen op het deksel negeer ik de herrie en ik voel hoe ze worden verpulverd. Ik tel tot dertig en laat weer los. Dit gaat weer een lekker bakkie worden. Het water kookt
. Ik pak de koffie en doe het in de filter. Ik giet het water erin en zie een dun bruin stroompje in mijn glas sijpelen. Even later is de geitenmelk ook warm en ik schenk het er bij. Ik verheug me op het moment dat steeds dichter bij komt. Nu nog een klein schepje suiker en een klein lepeltje honing, even roeren en dan is het klaar. De beloning. Mijn eigen bakkie troost.
Alowieke 
Ik ben benieuwd of je ook verse bonen gebruikt. Ergens heb ik de volgende gegevens gelezen: de koffieboon blijft na het oogsten nog ongeveer 200 dagen doorleven/vers. Tijdens het branden treden er duizenden reacties op. En na het branden stopt het leven in de boon na hooguit twee weken. Als je direct na het branden gaat malen dan kan je die levensduur nog aanmerkelijk verkorten tot een uur of 24. Het lijkt erop dat je dus na het branden binnen een aantal dagen de koffie moet gebruiken. Maar zelf branden kan ook en zou veel lekkerder zijn. Want vers is gezond en lekker. Groet, niels
LikeLike
Dus branden zorgt niet dat het leven in de boon meteen stopt? En een gemalen boon heeft toch sowieso geen levensduur meer want een gemalen boon is toch geen boon meer? Of bedoel je de houdbaarheid van het product? Ik gebruik hele gebrande bonen van fairtrade en maal ze zelf. Verse bonen ongebrand, zijn die verkrijgbaar dan?
LikeLike
Het leven, tja, ik weet niet precies wat dat is. Maar er treden na twee weken na het branden in ieder geval erg weinig reacties op, chemisch gezien, en dat vergeleken bij die in een verse boon.
Ik weet wel dat als ik een restje macaroni na het eten in de koelkast zet en het de volgende dag opwarm, het lekkerder lijkt te smaken. Zit er nog leven in een ovenschotel?
Vers is vaak superieur aan niet vers. Niet altijd, vlees moet geloof ik twee weken versterven, maar veel belang heb ik daar niet bij als vegetariër. Een koffieboon zit vol met energie die ervoor probeert te zorgen dat de boon overleeft. Als je die niet laat versterven maar wel verandert door het branden heb je iets anders dan wanneer je na 2 weken die bonen gaat gebruiken. Met houdbaarheid heeft dat niet zo veel te maken, ik heb het mer over de smaak en het effect.
Verse bonen zijn wel te vinden bij een webshop. Branden van koffie is nog een heel gedoe, je kan er een apart apparaat voor kopen vanaf iets van 70 of 80 euro maar je kan het ook in een pannetje doen met een heteluchtkanon erbij. Hoe het precies moet weet ik ook niet, waarschijnlijk is het echter niet helemaal toevallig een soort ritueel in Afrika waar de goede bonen van nature voorkomen. Heel gezellig, samen branden en verhalen vertellen en dan ten slotte een kraak-vers bakkie troost. Groet, Niels
LikeLike
Leuk verhaaltje, dank je Niels.
LikeLike
Dit is op Alowieke herblogd.
LikeLike