.
.
Ik kijk naar de sterren
De mist klaart langzaam op
en ik zie de weg in de schemering.
Naast mij gaat gestadig voort
mijn oude trouwe schildpad
onverstoorbaar traag
en boven mij de adelaar
die alles ziet en zegt
telkens wanneer ik het vraag
Als drie-eenheid vinden we
elke poort van hoop.
.
De lucht is grijs en mistig. Ik leg mijn boek opzij en kijk op de klok. Het is één uur in de middag. Het leesuurtje is voorbij. Ik moet nu aan het werk. Er moeten bomen worden geplant. Er zijn nog steeds 200 van de 350 bomen die nog de grond in moeten. Ik wil deze klus met net zoveel aandacht afmaken, als waarmee ik er aan begon.
Ik zucht en wil eigenlijk niks dan gewoon verder lezen. Maar mijn ogen vallen bijna dicht, ik voel me net zo mistig en dromerig als het landschap dat ik door het raam zie. Buiten kukelt een haan en dan is het weer doodstil. Er is geen zuchtje wind. Maar de bomen roepen me. Ik moet echt opstaan. Ik trek mijn laarzen aan en stap naar buiten. Het lijkt er op dat ik de enige ben die beweging brengt in de stilstaande lucht.
Zou de spade er nog staan, die boer Jochum me gisteren gaf? Ik loop naar de schuur en kijk om het hoekje. Daar sta hij, nog net zoals ik hem had neergezet. In de verte staan de boompjes al klaar. Nu graven, de handen in de klei, de potten leeg maken, de wortels ruimte geven in losse grond. Naast de sloot liggen dikke bossen gemaaid riet. Ik pak er armen vol van en leg het rondom de boompjes als een dik bed. Dat is goed tegen het uitdrogen van de grond en tegen het onkruid. Het is veel werk, maar toch wil ik het goed doen. Ik werk de hele middag door.
Als ik weer in mijn huisje stap ben ik tevreden. Ik staar naar de lucht en zie ze voor me, de seringen en kerspruimen die ik net plantte. Ik stel me voor dat ze groot zijn, met paarse en witte bloemen tegen de blauwe hemel. Zal ik dat ooit zien? Ik hoop dat ze zullen bloeien vol levenslust en vlinders. Dat ze bijen en insecten zullen trekken, als een nieuwe plek van hoop.
Ik denk aan mijn vertrek van hier. Dat lijkt nog zo ver weg! Het is of ik door bomen te planten ook mijn eigen wortels in de grond zet.
Festina Lente. Haast u langzaam, dat is wat deze woorden zeggen. Ik zie de schildpad, hij kijkt me aan en hij zegt me iets. “Maak rustig af wat je begon. Stop er je ziel in, want als het niet je volle aandacht krijgt van begin tot eind, kan het allemaal voor niks zijn geweest.” De adelaar luistert en wanneer de schildpad uitgesproken is, zegt hij dat hij de poort in de verte al ziet, de poort van hoop naar het nieuwe begin. Zo is het. De schildpad weet en de adelaar ziet. Ik volg.
.
Lindeboompje op de Swetteblom, met dijkje aan de zuidkant tegen uitdroging en een geul aan de noordkant om het regenwater vast te houden. Rietbedekking om de grasmat tegen te houden, voor humusvorming en om de bodem vochtig te houden. Zo kan ik weggaan zonder nazorg te hoeven plegen.
.
Alowieke 
Wat een prachtige tekening weer. De schildpad doet me denken aan Cassiopeia in het eveneens mooie boek Momo en de tijdspaarders. Zijn boodschap was ‘Langzaam gaat het snelst’.
LikeLike
Dank je, ja ik ken het verhaal, het is prachtig!
LikeLike
Feitelijk zeg ik in dit verhaal dat ik niet kan gaan voor ze zijn geplant. Dat ik daarvoor alle tijd moet nemen die het vraagt. En dat het vertrek nog niet in zicht is, alleen een poort in de verte, in een metafoor uitgebeeld.
De boompjes staan straks op 3 of 4 locaties. Ik ben nu op de Swetteblom. De camping gaat straks zijn naam eer aan doen met al die bloesems . Morgen ga ik naar Itens, 24 km verderop. Vier dagen logeren om de wortels uit elkaar te halen want dat moet voor 1 april het liefst. Ik ga ze op kuilen zodat ik ze straks rustig kan planten. De mensen halen hun boompjes op bij Frijlan. Ik word opgehaald door de man uit in Itens.
.
LikeLike
Alowieke,
De reis ergens naar toe is lang belangrijker dan het doel van de reis. Echter… Nu blijven tussen de jonge bomen is een andere reis. Daarbij word je in de rust bemind door de stilte, de natuur, mensen die van je (gaan) houden en ook dus door jouw steeds groter wordende bomen, die je hebt geplant… Koester vooral hun wortels door ze jouw anker en daarmee jouw ziel te geven. Het zal worden als een balseming die je terugkrijgt.
Dag Alowieke
Andreas
LikeLike
De bomen zijn vast in goede handen als ik vertrek. Maar zover is het nog niet.
LikeLike
Prachtig.
Verstuurd vanaf mijn iPad
>
LikeGeliked door 1 persoon
Ik beland bij toeval, ik denk door de Correspondent, op dit blog. Wat geweldig te lezen en te zien Alowieke. Mijn lijfspreuk, omdat ik fiets, is: “soms is de schildpad sneller dan de haas”. Want fietsen door Europa is net zoiets als met een huifkar. Leuk dit te zien. Succes Alowieke!
LikeLike
Ik ben blij dat mijn blog je zo verraste!
LikeLike
Ik kan het niet laten er even op wijzen dat dit toch iets meer is dan een huifkar. Het is mijn hele huis met al mijn hebben en houden. Ik heb er 3 jaar aan gewerkt en heb het zo comfortabel mogelijk ontworpen en gemaakt, woning en kunst tegelijk. Het is fijn om in te wonen. Ik ben er dus best trots op.
Alle drie jaren ben ik blijven filmen en daar is een documentaire uit gekomen die ook voor niet-bouwers inspirerend kan werken. Kijk in het menu van de wensite. Veel plezier!
LikeLike
Ja Alowieke dat snap ik helemaal. Aan iets waar je met zoveel plezier en energie hebt gewerkt dat verdient vooral veel respect en dan is de naamgeving erg belangrijk. Ik wist niet hoe snel ik het moest noemen maar ik heb iets soortgelijks. Ik richtte ook de Zeeuwse Deurtrapper op en werkte daar jaren ontiegelijk hard aan. Mijn nakomers die verder gingen met het blad noemen dat dan schaamteloos 😉 de deurtrapper, ook daar moet ik nog steeds nog iets van zeggen. Voortaan het ‘Wandelhuis’.
LikeLike
O ja! Ik snap het helemaal, want eigenlijk noemt bijna iedereen mijn huisje een kar of een karretje of een huifkar. Een enkeling neemt de tijd om het juiste woord te zoeken. Het is heel begrijpelijk! Dus af en toe neem ik de tijd er weer even iets over te zeggen, dit was een goeie aanleiding. En dat je zo’n mooie naam bedenkt, die vervolgens voor de helft in de vergetelheid raakt, dat vind ik ook doodzonde. Lang leve de Zeeuwse Deurtrapper!
LikeLike