.

Het innerlijk kompas, 1991.

 

Luister hier naar het voorgelezen verhaal van 7 minuten

.

Het is allang donker, wanneer ik de bus uit stap. Het was een welbestede dag, de lange wandeling door de Kennemerduinen, de ontmoeting met een trouwe bloglezer in Zandvoort, maar nu verlang ik naar dat warme kroegje vlak bij mijn slaapadres. Ik verheug me erop om nog even in mijn eentje na te mijmeren bij een goed glas wijn.

De mouwen van mijn jas zijn nog steeds kletsnat. Het heeft de hele dag geregend. In de duinen waren meer wandelaars, we keken elkaar aan alsof we bondgenoten waren: Wij trekken ons er niks van aan! Wij trotseren wind en regen! Die glimlachjes verlichten mijn hele dag.
Maar nu is het donker. Ik kijk op mijn telefoon, Google maps geeft aan waar ik ben. Het is 4,5 kilometer, vanaf de bushalte. Stevig loop ik door, langs het fietspad, de bocht om, het dorp in. Bloemendaal is rijk, huizen als kastelen staan tussen de hoge bomen in, met lange oprijlanen. De verlichting is schaars en ik zie niemand op straat. Ik raak een beetje in de war. De straat loopt uit in splitsing, terwijl het op mijn telefoon leek alsof het gewoon rechtdoor liep. Mijn telefoon is nat. Ik veeg hem droog aan mijn hemd en open opnieuw het gouden beschermkapje. Een blauw licht straalt mij tegemoet. Met één klik zie ik de kaart tevoorschijn komen.  Dan gaat het licht plotseling uit. De batterij is leeg. Wat nu? Ik heb ook een kaart in mijn zak, maar die is kletsnat en bovendien geleend. Als ik hem openmaak scheurt hij meteen uit elkaar. Dat kan ik niet maken.
Op de gok loop ik door.

Ik heb drie splitsingen gehad en weet dat ik nu echt verkeerd loop. Zal ik aanbellen bij één van die kasteeldeuren? Ja, waarom niet. Ik loop een grindpad op. Een opgewekte veertiger doet open. O, moet je in richting van de hockeyvelden? Dat is rechtdoor en dan linksaf.
Hij is kort van stof en groet me lachend terwijl hij de deur weer sluit. Als ik doorloop blijkt er wéér geen rechtdoor te zijn. Ik vind opnieuw zo’n verwarrende splitsing. Ik bel bij drie huizen aan waar licht brandt. Niemand doet open. Net als ik me eenzaam begin te voelen komt er een fietser aan. Hij is allervriendelijkst en gaat niet weg voor het echt duidelijk is waar ik heen moet. Eindelijk.

Als ik bij het eethuis aankom is de deur op slot. Twee meisjes met witte bloesjes vegen de tafels schoon en kijken niet op of om. Ik loop door naar mijn gehuurde kamer.

Die dagen ervaar ik dat mijn telefoon vaker de verkeerde weg aanwijst. En terwijl ik net geconcentreerd ben, krijg ik bovendien meldingen en seintjes over dingen waar ik helemaal niet mee bezig ben. Waarom heb ik dit ding eigenlijk? Het is een stoorzender. Ik kijk steeds vaker naar mijn telefoon.

Vroeger had ik een heel goed innerlijk kompas. Als kind was ik goed in het inschatten van tijd en richting. Ik speelde altijd buiten en keek naar de zon en de richting van de wind. Waarom zou ik dat niet opnieuw gaan trainen? Ik vecht me vrij, ik kies voor dat wat er bij me hoort. Ik bouwde mijn eigen huis en bewandel de wegen die ik wil. Maar ook de binnenwegen wil ik open houden, die naar mijn hart en intuïtie. Ik wil al die bordjes, piepjes en flikkerlichtjes reduceren tot het meest noodzakelijke, tot dat wat mij dient. Want ik ben de koningin van mijn leven en geen slaaf van de technologie of wat dan ook.

En het gaat niet alleen over mij. Als ik me bedenk hoeveel energie dat kost, al die mensen die constant online zijn, techniek waar steeds meer oren aangenaaid worden, die steeds ingewikkelder wordt en daardoor nóg meer energie kost… Wat we nodig hebben is eenvoud. Eenvoud biedt helderheid, maakt dat we kunnen kiezen waarheen het wijs is om te gaan. En helderheid hebben we nodig, in een bestaan dat steeds sneller verandert.

 

 

 

MAATREGELEN.

1 Richting kiezen:

* Ik ga weer met stevige papieren kaart op pad, of bestudeer deze uitgebreid van te voren, met persoonlijke aantekeningen. Ik haal mijn kompas weer boven water en kijk weer vaker naar de richting van de zon en de wind en zal vaker vragen stellen aan voorbijgangers. (Dat levert soms verrassende ontmoetingen op!) Zo mogelijk neem ik een waterdichte kaart mee. Is die er niet, dan maak ik een uitgebreide tekening op een stuk compact karton met potlood.

 

2 Internet:

* Ik neem een abonnement met ongeveer 10.000 MB’s. Het werkt via een dongel die in mijn laptop kan. 

* Om op internet te gaan moet ik mijn scherm installeren. Dat doe ik niet zomaar tussendoor. Ik zal op vaste tijden bereikbaar zijn, op maandagmiddag en woensdagochtend lang en tussen zes en zeven check even ik mijn mail en whats app (Zie tip hieronder)

* Ik gebruik de mobiele versie van facebook, dat kost veel minder energie en ik krijg minder advertenties. http://m.facebook.com/

* Ik gebruik mijn smartphone alleen nog als camera en radio. Daar heb je geen simkaart voor nodig en het is toch een mooi klein dingetje. Ik hoop dat hij nog lang meegaat.

* Ik werk met voortschrijdend inzicht.

Nieuws:

 Ik waardeer het als mensen mij links opsturen naar nieuws dat opvallend was of een stuk dat goed is overdacht. Ik vind het leuk om daarover te corresponderen. Je kan die link ook onder mijn blog zetten, dan kunnen meer mensen er kennis van nemen. (Aarde, natuur, bodem, filosofie, samenleving, wetenschap, boeken, cultuur.)

Tips van anderen:

* Arie: Whatsapp kun je ook op laptop uitlezen, en op een smartphone helpen een browser als Brave, een blocker als Ghostery, gebruik van een incognitomodus, uitschakelen diverse functies zoals gepersonaliseerde advertenties, geen locatiegeschiedenis, of evt anoniem netwerk. Net als veel nuttige apparaten en veel anders in het leven: aantal beperken en gedoseerd gebruik, maar vaak moet je even de uitersten bewandelen om te weten waar het midden ligt (Bomans)

* Marianne: Ik begrijp het heel goed Alowieke van Beusekom! Ik erger me ook groen en geel aan de algoritmes en de adds die je allemaal krijgt.Heb daarom laatst wat veranderingen aangebracht met een andere browser die je niet volgt, adds blokkeren o.a. ook van facebook. En ook signal gebruiken ipv whatsapp. Het helpt een beetje maar ja als anderen niet ook signal gaan gebruiken wordt het wel lastig. Er zijn wel alternatieven maar op de één of andere manier vinden mensen het kennelijk niet belangrijk genoeg. Hoop toch wel dat je bereikbaar blijft 🙂 De weg vinden vanuit je innerlijke kompas gaat vast wel lukken! Groetjes uit Zeeland 🙋‍♀️