Bestaat de grond van ons bestaan niet uit voedsel? Het zijn de vele goede verhalen die zich hierover moeten verspreiden. Verhalen over smaak en veerkracht. Er moeten veel meer boeren en boerachtigen komen met hart voor zaad en bodem. En dat al die mensen kunnen en mogen uitwisselen. Voedsel en voedselsoervereiniteit.
.
Liever luisteren? Klik op de knop onderaan de tekst.
Do you want to hear the ENGLISH translation? Click on the button underneath.
Het polderlandschap trekt aan ons voorbij. Theo Boon, de directeur van Odin zit naast me aan het stuur. Hij is al bijna vijfenveertig jaar bezig met biologisch voedsel. Ik ben blij dat ik met hem mee terug kan rijden. Het is een goede dag geweest, en ik was erbij, als schrijver en verteller. Het was een studiedag over zaadvaste zaden. Dat zijn zaden die groeien door bestuiving van bijen en beestjes. Zaden die zelf ook weer zaad kunnen maken met jonkies die op hen lijken en die ook weer bestoven worden en jonkies maken. En.. zo.. voort.. Prachtig. Dan denk je misschien: Maar dat hoort toch zo?!? Ja, dat is de natuurlijke weg. Maar de zakelijke wereld van ons voedsel is heel anders. (Binnenkort vertel ik daar meer over, in een extra blog.)
Ik ben gevraagd hierover een verhaal te vertellen en dat heb ik gedaan vandaag. “Het was heel mooi hoor!” zegt Theo. “Je had alle aandacht, het was ineens muisstil. Ik dacht: Wat gebeurt hier?! Ik grijns. Dat het een succes was, kwam ook door de locatie en de bescheiden groep. De aula van de Warmonderhof is een mooie plek. Er is een gedempte akoestiek, dat is fijn. Het is een ruimte die niet rond is en ook niet vierkant. Het heeft een groot podium als een nis. Er zijn asymetrische hoeken en veel hout. Een hoog, diep oranje gordijn verspreidt een warme gloed door de zon die erachter schijnt. Je voelt je hier gekoesterd. Zo’n ruimte wil wel helpen, voor een goed verhaal. En een groep, net niet te groot om een korte voorstellingsronde te doen. Er waren medewerkers van Odin, van de Beersche hoeve die voor de winkels van Odin levert. Ook zag ik de mij bekende lui van de Zaderij, waar je biologische zaadvaste zaden kan bestellen. Er was een vrouw met een voedselmuseum, een door de wol geverfde journalist van een akkerbouwkrant, en meer bijzondere mensen.
De directeur van Odin woont vlakbij de plek waar ik zes jaar lang heb gewoond, op de Brabantse zandgrond. Ik zie het zo voor me; de stille laan met de majestueuze beuken. Het bos en de beek die erdoor stroomt. Het gefluit van mezen en vinken in de bomen. En dan de weide en die oude hoeve, als je de coulissen van het bos verlaat. Ik krijg bijna zin om terug te gaan.
“Hoe is het daar nu?” vraag ik hem “Het is al best droog hè? Stel je voor deze lente ook niet regent. Wat dan?” vraag ik. Theo kijkt bedenkelijk. “Ja het is nu al behoorlijk droog. Dat gaat dan heel moeilijk worden als het zo doorgaat. Voor de ontkieming hebben we toch echt vochtige grond nodig.” Ik kijk voor me uit en denk aan de sloten in Friesland, die altijd gevuld zijn met water. Aan andere plekken in Nederland die verbonden zijn met het IJsselmeer. Of plekken waar toevallig net wat meer regen valt dan in Brabant. In een flits gaat het door me heen. We zullen het niet redden in de toekomst, als we gedwongen worden om te blijven concurreren. Als boerderijen als de Beersche Hoeve alleen blijven staan. De klimaatverandering dwingt verandering af. We moeten samenwerken en de aarde gezond maken. Het is buigen of barsten. De biologische sector werkt aan verbetering van de bodem. Aan sterkere groenten en knollen. Een door bijen bestoven en zaadvaste biologische witlof kan vijf keer zoveel droogte aan als een gangbare, vertelde een jongen vandaag. Hij had het zelf onderzocht en was er trots op. Het zijn deze verhalen die zich moeten verspreiden. Er moeten veel meer boeren komen met hart voor het zaad en de bodem. Zaden moeten uitgewisseld kunnen worden.
Dit alles gaat door me heen, terwijl ik opzij kijk, naar de man naast me. Ik zeg hardop wat ik denk. “Het kan niet zo zijn dat eentje alles moet doen. Het telen van zaadvaste zaden moet overal gebeuren waar het kan. Het kan niet anders.” De man naast me knikt. Ook hij weet het. Al is het niet makkelijk, voor geen enkele boer. Er zijn steeds meer controles. Veel tijd gaat verloren aan het verkrijgen van certificaten. Op elk plantje moet “een sticker”. Patenten worden aangescherpt. Het gaat niet alleen meer om soorten, maar ook om eigenschappen. Stel je voor: Alle meisjes met blond haar zijn van mij! Dat kan toch niet? De mogelijkheid om te spelen met veranderingen wordt almaar verder ingeperkt. Het drijft menige boer tot wanhoop. De wereld is hard bezig zichzelf vast te werken terwijl de klimaatverandering steeds sneller gaat. Een grote golf komt aanrollen, maar we mogen onze surfplank niet gebruiken.
Toch ben ik niet somber. Ik denk aan de mensen die ik ontmoette, vandaag. Ik weet: Zij gaan door. Het is belangrijk elkaar te ontmoeten. Ik ben blij dat ik vandaag een bijdrage heb kunnen leveren. Het geeft hoop en inspiratie. Buiten wordt het schemerig. De weg gaat licht omhoog, we rijden de polder uit, Friesland in. Nog even, en dan ben ik thuis. Daar is Dick. Hij heeft de tafel al gedekt, met aardappels en spruiten van Odin. Hij wacht tot ik terug ben. Tenslotte, liefde gaat door de maag.
NEDERLANDS:
ENGELS:
Doesn't the basis of our existence consist of food? It is the many good stories that have to spread about this. Stories about taste and resilience. There must be many more farmers with a heart for seed and soil. And that all those people can and are allowed to exchange. I was at meeting about seeds and foodsoverngity and sit in the car, we are driving back, and I talk with the driver.
Alowieke 
Mooie blog weer Alowieke,
<
div dir=”ltr”>Je weet het vast wel, maar voor het geval dat
LikeGeliked door 1 persoon
Ha, fijn om te horen Willemien!
LikeLike
Mooi, zoals je verslag doet, Alowieke. Zelf ben ik ook diep verbonden met de eerlijkheid van de natuur. Al een hele tijd, net als jij.
Kende de oprichters van de Warmonderhof en vele boerenbedrijven die bio-dynamisch als uitgangspunt nemen.
Volg ook de ontwikkelingen rond Agenda 30, wat eerst Agenda 21 heette, gepubliceerd door de VN na de Rio de Janeiro vergadering in 1992. Het getal 21 verwijst naar de huidige 21e eeuw. Je bent er wellicht mee bekend.
Nu deel ik iets met je dat je misschien zult afwijzen, als je er niet van op de hoogte bent.
Het is een presentatie van Rosa Koire, een Amerikaanse onderzoeker en waarheidgraver.
Zoals je al aanroerde, omtrent de regulering van plantverkoop, waar een label aan moet, een plantpaspoort, een ontwikkeling in surveiiance methodes, waar veel meer voorbeelden van zijn, zoals de invoering van digitale identiteit en geld, maakt deel uit van Agenda 21 en het zero carbon doel voor 2030.
Rosa Koire benoemt in deze video, wat toen onvoorstelbaar leek, maar nu in uitvoering is.
Engeland, waar ik 5 jaar woonde tot de pandemie opdook, is momenteel de kanarie in de Agenda 21 mijn.
15-minuten steden en grote dorpen worden al ingericht, waar iedere inwoner binnen het eigen segment moet blijven, met werk, winkelen, medische hulp en het privee leven.
Dit, ter meerdere glorie van het klimaat en beperking van stikstof uitstoot. Men mag slechts 100 x p.jaar het eigen segment verlaten met een vergunning. Overtreding wordt beboet met een hoge som.
In Birmingham zijn in korte tijd honderden boetes uitgedeeld, die de bewoners gezamenlijk hebben geweigerd te betalen.
Tot grote hilariteit van de burgerij, want de rechters konden de procedure van zo’n volume strafzaken niet aan en hebben het van tafel geveegd.
In andere steden verwijderen bewoners de wegblokkeringen in de nacht, die de stadsegmenten begrenzen.
Dat is wat een volk doet, in een democratie die met voeten wordt getreden, er is geen overleg en verzoek om instemming, dit alles wordt uitgevoerd met het argument dat het het klimaat, ook de natuur, zal redden Sentimentele blackmail die poogt ons de adem te benemen.
Bedenk eens hoe de aarde dankzij stikstof haar plantaardige wereld toont, ons voedsel en de zuurstof die voortkomt uit omzetting van stkstof en hoe stikstof een van de basis -elementen vormt voor leven.
De opwarming van de aarde is 3% sinds 2015. Ik ontken die opwarming niet, maar wel hoe de VN ermee wegloopt om ons te begoochelen
Niet alleen wordt schuldgevoel aangewakkerd in de mensheid door het klimaatprobleem op diens schouders te leggen.
Denk aan belastingheffing en verbod van houtkachels, hoge energieprijzen en voedselschaarste, angstvalligheid rond plastic, terwijl de schoorsteen van de verbrandingsoven verbrand plastic uitrookt.
Waarbij containerschepen het plastic afval naar een stil plekje op de oceanen vervoeren waar het gedumpt wordt.
En waar mijnindustrie in Afrika de grond in wijde omtrek vergiftigd, zodat de families van de gouddelvers verhongeren omdat landbouw niet meer mogelijk is, zodat voedseltekort ontstaat.
Vertrek dient zich dan aan, tenzij profijtmakers erop springen en goedkope rijst, suiker en westers voedsel te koop aanbieden.
Zie je de valkuil die zo ontstaat? Mogen de cartels ongemoeid doorgaan met schade aanbrengen aan de aarde? Betalen wij de prijs daarvan? Is dat legitiem?
Het schuldgevoel in de gewone man en vrouw, die veelal hun aandacht bij overleving hebben en een routine leven met de tv en tik tok als afleiding, worden geduwd in het besef dat elk van ons stikstof uitademt, na de inademing.
Dat is een beschuldiging via het onbewuste deel in ons, dat indirect inwerkt op de vrijheid om autonoom te mogen leven. In vrijheid van expressie.
Adem en emotie, vertrouwen in het leven, zijn verbonden, zodat velen die zich aangesproken voelen door het klimaatrapport, een onrust met zich mee dragen (vooral in Engeland goed voelbaar) die het immuuunsysteem verzwakt.
Angst werkt diep daarop in en we zien momenteel hoe angst een belangrijk ingredient op ons bord wordt. Niet op het mijne, gelukkig.
Als je eenmaal de grotere verbanden ziet, kan je je plan maken en ben je niet overgeleverd aan onverwachte gebeurtenissen die je van je stuk brengen.
Zoals ik jou je levensweg zie uitstippelen, nu op 1 plek in je mooie wagen, zelf ontworpen en gebouwd, is een voorbeeld van autonoom leven in vrijheid van expressie.
Dat is een groot goed en gelukkig zit er een zilveren rand aan de bewolkte afgelopen jaren. Velen worden echt wakker nu in het besef van waar het werkelijk om gaat.
De menselijke maat.
Dank je, voor het lezen van mijn reactie en voor het banen van een mooie weg, ook met wat rebelsheid in de wagensporen, vermoed ik 😉
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je uitgebreide visie op de gang van zaken nu. Ik ben zelf hoopvol gestemd, ik zie ook veel goede veranderingen, niet alleen bij mensen persoonlijk, ook in de politiek. De VN vind ik een mooie samenwerking van landen. Ook de arme kanden hebben een stem en inheemse volkeren nu ook. Er zijn meer goeie dingen op gang. Dat de KLM wordt aangepakt. Dat ecocide steeds serieuzer wordt genomen. Dat de Pfas stap voor stap worden verboden. En dat water en bodem sturend worden. Eind maart presenteert Friesland zijn plan daarin. Ik ben benieuwd.
Wat werkt dat werkt, wat niet werkt is slechts een kort leven beschoren. Dat is duurzaamheid.
LikeLike
Ja, dank voor je reactie en zeker weten, mijn optimisme is groot. Wat het daglicht niet kan verdragen verdwijnt op een dag, zo ruimt wat kwaad wil zichzelf op, mettertijd, zoals ik het zie. Friesland is me lief, het is mijn moeders geboortegrond. Ik heb op mijn Youtube kanaal Devon Seamoor een video gepubliceerd met voorlezing van een artikel uit de Volkskrant, over de Vogelhoek-Fugelhoeke. Ter voortzetting van aandacht voor dit mooie gebied.
Ben ook blij met de winst van BBB, al is er ook een rafelrandje aan.
Maar dat pluis ik zelf nog verder uit voordat ik er een galm aan geef.
LikeLike
Ik stem niet BBB. Is opgericht door een marketingburo dat vooral de kant van de conservatieve boeren wil verdedigen. Ik ben meer geinterresseert in hoe we met veranderingen omgaan.
LikeLike